ZUZENDARIAREN IRUZKINA

FREDA´rekin Haitiko gizartea emakumeen ikuspegitik erakutsi nahi izan zuen, ikuspegi hori ez baita kontuan hartzen. Emakumeek ordezkaritza txikia dute, eta gure herrialdeko egoeraren analisia gizonek monopolizatzen dute. Gainera, fikzioaz baliatu nahi nuen, horrela hasi bainintzen aktore-karrera 17 urterekin. Emakume pertsonaiak erretratatu nahi nituen eta haien konplexutasuna ulertzen saiatu, giza erabakiak hartzearen konplexutasuna, Haitiko gizon eta emakumeek egunero aurre egiten diotena erakustea. Oinarrizko galdera zehatzak planteatzea: “Nola moldatzen gara egunez egun eta nola jarraitzen dugu aurrera?”.

Errealitatea ahal den neurrian manipulatzea saihestu nahi nuen, nire helburua nire filma itzulketa-bilaketa bat izatea baita. Jakina, nolabaiteko subjektibotasuna dago, nire ikuspuntutik egiten dudalako: asko entzun, begiratu, behatu eta hitz egiten dut, neure burua zalantzan jartzeko eta egon behar dudan lekuan nagoela ziurtatzeko.

Kanpoan filmatzen dugu, Haitin ez dugulako ia denborarik ematen etxe barruan, bero handiegia egiten duelako eta leku nahikorik ez dagoelako. Kanpoan bizi gara. Gure kultura da. Horregatik kamera sarritan kalearen beste aldean egoten da Jeannetteren etxea filmatzen dugunean. Gure herrian beti dago norbait zure etxe aurrean eserita, zuri begira. Auzokoei begiratzen diegu, muturluze samarrak gara eta ez dago benetako intimitaterik.