WANURI KAHIU
BIOGRAFIA
Wanuri Kahiu (Kennya) UCLAko zinema-zuzendaritzako master programako ikaslea izan zen. 2006an debutatu zuen profesionalki, bastidore arteko dokumental bat zuzenduz: The Spark that Unites. 2008an bere lehen film luzea osatu zuen, From a Whisper, 1998ko Nairobiko Estatu Batuetako enbaxaden eta Dar es Salaamen aurkako atentatu bikien inguruko benetako gertaeretan oinarritua. Filmak nazioarteko hainbat sari irabazi zituen.
2009an, Kahiuk zientzia fikziozko bere film laburra amaitu zuen, Pumzi (Aire), Focus Features (NBC Universal-en zati bat), Goethe-Institut eta Kenyako Changa Moto Fund-ek finantzatua. Pumzi Sundanceko Zinemaldian estreinatu zen eta film labur onenaren saria irabazi zuen Canneseko Zinema Independentearen Jaialdian eta zilarra Cartago´ko Zinemaldian.
Handik gutxira, Wangari Maathai Bakearen Nobel saridunaren bizitzari buruzko dokumental bat egin zuen, For Our Land (2009) izenekoa, M-Neten “Afrikar Handiak” serierako. 2018ko Rafiki filma 2018ko Canneseko Zinemaldira gonbidatu zuten Kenyako lehen film luzea da, Un Certain Regarde´ko selekzio ofizialaren barruan. Rafiki Kennyako Zinematografia Sailkapen Batzarrak (KFCB) debekatu zuen, “Bere gai homosexualengatik”. Kahiuk Kenyako gobernua auzitara eraman zuen eta debekua geroago altxatu zen. Altxamenduaren ondoren, Nairobiko zinema batean sarrerak agortuta zeudela proiektatu zen filma. Bere azken filma “mis dos vidas” luzemetraia da, Netflixen eskuragarri dagoena Lili Reinhart protagonista duela. Kahiu AFROBUBBLEGUMen parte da, obra dibertigarri, fribolo eta basatiak sortzea helburu duen artista afrikarren kolektiboan.
FILMOGRAFIA
2022 Look Both Ways (Mis dos vidas), fikziozko film luzea
2018 Rafiki, fikziozko film luzea
2018 Who Am I?, film labur dokumentala (zuzendari-kidea)
2014 State House, telesaila (4 atal)
2009 For Our Land, telebistarako film luze dokumentala
2009 Pumzi (Aire), fikziozko film laburra
2008 From a Whisper, fikziozko film luzea
2007 Ras Star, fikziozko film laburra
2006 The Spark that Unites, film luze dokumentala
ZUZENDARIAREN IRUZKINA
Nerabea nintzen lehen aldiz ikusi nuenean afrikar gazte maiteminduei buruzko film bat. Hori baino lehen, sekula ez nuen afrikarrik ikusi elkarri musu ematen. Oraindik gogoan ditut emozioa, harridura eta harridura, eta filmak nola nahastu zuen nire erromantzearen ideia. Hori baino lehen, maitasuna atzerritarrentzat zen, ez guretzat. Harrigarria zen afrikarrek elkarri eskua eman eta pantailan musu ematea normala zela pentsatzea. Urte batzuk geroago, Monica Arac de Nyekoren Jambularee ipuin laburra irakurri nuenean, ustekabean harrapatu ninduen berriro. Erromantikoa naizenez, bizitza eman behar nion “Jambula´ren zuhaitza” filmeko nesken jolas samurrari, eta, zinemagile gisa, ezinbestekoa zen maiteminduta zeuden afrikar ederrak erakustea eta oroitzapen horiek zinemara gehitzea.
Rafiki suajilizko laguna da, eta sarritan sexu bereko kenyarrek harreman bat dutenean uko egiten diote beren bikotekideak, maitaleak, lagunak, senarrak edo emazteak nahi duten bezala aurkezteari, haien ordez “Rafiki” deitzen diete.
Bi emakume gazte maiteminduri buruzko film bat egiteak zalantzan jartzen ditu Ekialdeko Afrikako sexu bereko pertsonen arteko harremanei lotutako giza eskubideen arazo zabalenak. Film honen garapenaren azken 5 urteetan, Afrika Ekialdeko LGBTIren aurkako klimaren bilakaera kezkagarriaren lekuko izan gara. Nire itxaropena da filma maitasunaren oda bat bezala ikustea, inoiz erraza ez dena, eta maitasunaren eta segurtasunaren artean aukeratzeko eskatzen zaien gure arteko horiei maitasuna eta babesa adierazteko mezu bat bezala. Oihu egin dezala pelikula honek ahotsak isildu diren tokian. Rafikik maitasunari, hautaketari eta askatasunari buruzko elkarrizketak jarri ditu lehen planoan. Maitatzeko askatasuna ez ezik, istorioak sortzeko askatasuna ere bai.